De Amazone in

We zijn in het Wildlife en Ecolodge van Chuchine, 14 km van Trinidad vandaan in het Amazonegebied. We zijn ernaartoe gevlogen vanuit Cochabamba want we vonden het te ver bussen.

Het is een soort van grote terp van misschien 1 km in doorsnede met daaromheen water; rivieren en lagunes en weer stukken pampa en bos. We hebben een 4-daagse tour geboekt met alles erop en eraan; met een boot varen de lagune op en vogels spotten, vissen op piranha’s, paardrijden, mountainbiken door de naastgelegen pampa, wandeltochten door de jungle, ’s avonds met de boot de lagune op en krokodillen spotten en een dag met een boot weg om de roze rivierdolfijnen te zien. En ik vang voor het eerst in mijn leven (en waarschijnlijk voor het laatst) een heuse piranha en dat met een gewone bamboestok met draad en een stukje vlees eraan. We zien ongelooflijk veel vogels en dieren maar we krijgen ze uiteraard niet op de camera. Daar zijn ze ons te snel voor.

Telkens als we terugkomen worden we verwend met heerlijk eten en lekkere drankjes. De lodge is van Efrem, een jonge vent die daar geboren is, en nu getrouwd met Zwitserse Miriam. Zij woont er al 9 jaar en samen hebben ze 2 kinderen. Wat een gouden koppel; hij weet alles over dit gebied, een geweldige gids die alles ziet en hoort en veel kan vertellen. Hij pakt ’s avonds met het grootste gemak de krokodillen, alligators en kaaimannen uit het water en laat ze ons zien. Voordat hij ze weer terugzet in het water masseert hij hun onderkant waardoor ze ontspannen. Dan pas worden ze voorzichtig weer teruggezet in het water en waarachtig, geheel relaxed zwemmen ze dan weg. Hij is een soort van Freek Vonk maar dan Boliviaans. En altijd in voor een grap met daarna een geweldige lach.

Ook Miriam is heel servicegericht. Na elke ‘excursie’ staat zij klaar met een glas ijskoud vruchtensap, telkens een andere waarvan we de namen ook gelijk weer vergeten. Maar lekker is het wel.

Op de 3^e dag gaan we naar een museum en wat blijkt? De plek waar we zijn is een oeroude plek; 8000 jaar geleden (!) woonden hier al mensen. Ze kwamen van oorsprong uit Azië-Siberië en zijn via de Beringstraat naar Zuid-Amerika gereisd en hebben toen die ‘terpen’ gebouwd in moerassig land met lagunes eromheen. Zo waren ze altijd voorzien van water. Er zijn veel potten, beelden van mannen en vrouwen met karakteristieke spleetogen en oude stenen gebruiksvoorwerpen gevonden. Een aantal stenen bijlen gemaakt van een onbekend materiaal mogelijk een meteoriet. Nog elke dag komen er spullen bovendrijven, letterlijk als het regentijd is. Niet alleen op deze plek maar in een groot deel van Beni, de provincie waarin Chuchini ligt, is eigenlijk een groot archeologische vindplaats. Maar helaas heeft de regering geen geld om te investeren maar ze heeft het wel erkend. Grote archeologische onderzoeken hebben hier (nog) niet plaatsgevonden; dit als gevolg van de bedreiging die van deze vondst uitgaat. Deze volkeren geschat 8 miljoen die hier gewoond hebben zijn namelijk ouder dan de Inca’s en ouder dan de inheemse bevolking. In feite het oudste volk dat bekend is maar dit zou kunnen betekenden dat de gelden die nu gaan naar opgravingen die de Inca’s betreffen van richting veranderen richting deze gebieden. En dat staan de huidige, bekende grote archeologische vindplaatsen niet toe ..

Miriam laat ons nog beelden zien van wildcamera’s die ze in het bos geplaatst hebben en we zien jaguars, poema’s, reuzenmiereneters en, jawel hoor, ook de tapir, een heel bijzonder zoogdier met zo’n slurfachtige schattig snuitje. Efrem wil nog meer terpen aanleggen op zijn terrein om de dieren tijdens hoogwater schuil en leefruimte te bieden. We worden hier helemaal blij van.

Zaterdags is Mathieu jarig. Van te voren heb ik al contact met Miriam gehad en gevraagd of er dan een taart gebracht kan worden. Dat regelen ze graag. We gaan die dag paardrijden waar Mathieu erg naar uitzag. Na de lunch wordt er een prachtige taart binnengebracht; de hele familie komt mee en Mathieu mag het kaarsje uitblazen. Ze zeggen dat het een traditie is dat Mathieu een hap neemt uit de taart en jawel hoor .. hij stinkt erin. Ze geven hem een duwtje en zijn hoofd verdwijnt in de taart. Vooral de 2 kinderen moeten erg lachen. Overigens een heerlijke taart. En wij hebben bier, wijn en chips meegenomen dus de rest van de dag zijn wij heerlijk aan het borrelen en snacken. Dit doen we niet alleen, we zijn hier met Sylia (Boliviaanse) en Chris en hun 2 kinderen van 12 en 15. Ze wonen in Los Angeles en Sylvia wilde graag terug naar haar geboorteland. De kinderen zijn niet happy; die hadden graag in meer hippe landen op vakantie gewild. Ze verwijten Sylvia dat ze hun ‘zomer geruïneerd heeft’. Heftig maar wij hebben lol met elkaar.

We vliegen door naar Santa Cruz waar we een nieuw plan gaan maken. We willen graag een paar dagen gaan lopen en willen een aantal reisbureaus langs om info te vergaren en te besluiten wat we gaan doen. We lopen de hele dag de hele stad door, alle adressen langs die we hebben maar geen van de 4 bureaus kunnen we vinden. Ze zijn failliet, zijn er gewoon niet meer of verhuisd naar een andere locatie of stad of locatie. De hele dag rondgesjouwd met nul resultaat. Daar balen we wel van. Dan maar in ons appartementje weer achter de laptop en googelen. We komen uit bij de Refugio Los Volcanes, 2 uur rijden van Santa Cruz vandaan, waar ze verschillende wandelroutes uitgezet hebben die je ook zonder gids zou kunnen lopen. Yeah.

De refugio ligt diep weggestopt in een diepe vallei omring door de Volcanes bergketen met spectaculaire uitzichten op klippen en rotsen van zandsteen en subtropische bossen die de locatie omgeven. Wat een schitterende plek. Het is wel even een dingetje om er te komen; we hebben de avond ervoor geboekt via Internet en een bevestigingsmails ontvangen. De volgende ochtend net voordat we willen vertrekken krijgen we een email dat we niet welkom zijn omdat het geld nog niet voldaan is en dat moet 24 uur van te voren overgemaakt zijn. Wat een onzin; we hebben geld cash bij ons staan klaar om te vertrekken. We besluiten toch gewoon maar te gaan met het lokale vervoer ernaar toe. In het dorpje Bermejo, wat de refugio ligt maar dan wel nog 5 km verderop de jungle in, gaan aardige mensen bellen naar de refugio. Er is veel telefoonverkeer heen en weer met een slechte verbinding, zij spreken weinig of geen Engels en mijn Spaans is ook niet zodanig dat ik alles begrijp maar eindelijk (na 4 uur) wordt dan besloten dat we toch welkom zijn en wordt er een auto gestuurd om ons op te halen.

We krijgen als compensatie een mooie kamer voor de 1^e nacht en het ontbijt en avondeten gratis aangeboden. Dat is toch wel weer heel erg lief.

Een superplek is het; zo’n kilometer vanaf een bergrand met een terreinwagen slingerend naar beneden rijden tot in een groen dal met solidaire bergtoppen als vulkanen er omheen. Elke dag gaan we wandelen met een gids. Er zijn dan wel routes uitgezet maar er zijn veel meer paden dan routebordjes dus met een gids lopen is wel zo fijn. En prachtige vergezichten. De 2^e dag hier begint het te betrekken en jawel hoor; er valt nachts regen. Dat hadden we niet verwacht; het wordt nog koud ook. Vanaf nacht 2 zitten we in een goedkoper huisje maar dat is wel 1 km verwijderd van de hoofdlocatie. Lekker rustig maar wel telkens een flinke tippel vooral omdat het stijgen en dalen is. Tijdens onze tochten spotten we kapucijnerapen die we heel mooi kunnen zien en luidruchtige papegaaien. Ook zien we een koraalslang wegschieten die onze gids van schrik achteruit laat stappen. Hij was in zijn jeugd gebeten door een slang en met spoed naar het ziekenhuis gebracht door zijn vader. En weer is het eten zeer gevarieerd en erg lekker, wel in buffet vorm dus 1 maal opscheppen!!

We ontmoeten nog een Nederlandse vogelgids die vogeltochten begeleid en al 20 jaar in Sucre woont. En een jong Nederlands stel die al 10 maanden onderweg zijn (van de twee jaar) in Zuid- Amerika met een auto met daktent en kampeeruitrusting die ze in Chili gekocht hebben. Ook een goed idee. Ze maken professionele foto’s van bijzondere zoogdieren en vogels in tal van natuurreservaten, die ze dan verkopen. Heel leuk om met hun van gedachten te wisselen.